Τι συμβαίνει τελικά στο Νίγηρα

• Ο Νίγηρας είναι χώρα της Βορειοδυτικής Αφρικής.
• Έκταση: 1,27εκατ. km2, το 80% είναι στη Σαχάρα
• Πληθυσμός: 25 εκατ. κάτοικοι,
• Μέχρι το 1960 ήταν γαλλική αποικία.

Στις 26 Ιουλίου, ένα πραξικόπημα ανέτρεψε τον εκλεγμένο πρόεδρο, Mohamed Bazoum, ο οποίος και συνελήφθη.

Αρχηγός του πραξικοπήματος ήταν ο σχετικά άγνωστος στρατηγός Abdourahamane Tchiani.

Ο Tchiani υποστήριξε πως οι λόγοι για την ανατροπή του προέδρου ήταν η αμφιλεγόμενη πολιτική του κατά της ντόπιας τρομοκρατίας και γενικότερα η κατάσταση ανασφάλειας στην χώρα.

Όπως είπε, ο Νίγηρας χρειαζόταν να αλλάξει κατεύθυνση για να αποφύγει την “σταδιακή και αναπόφευκτη παρακμή”.

1. Οι πραξικοπηματίες (CNSP) με τη στήριξη μέρους του στρατού και του Μ62, ενός αντι-αποικιακού και φιλορωσικού πολιτικού κινήματος.
2. Η εκλεγμένη κυβέρνηση που ανατράπηκε και ένα άλλο μέρος του στρατού.
3. Οι τζιχαντιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο Νίγηρα: παρακλάδια του ISIS, της Al Qaeda και της Boko Haram.

Κατά του πραξικοπήματος μέχρι τώρα έχουν ταχθεί:

1. ECOWAS: οικονομική/στρατιωτική ένωση κρατών της Δ. Αφρικής που λειτουργεί ως φορέας επιβολής τάξης υπέρ δημοκρατικών καθεστώτων.
2. Γαλλία και ΗΠΑ: Καταδίκασαν το πραξικόπημα αλλά παραμένουν αμέτοχες παρότι διατηρούν βάσεις με 1500/1100 στρατιώτες αντίστοιχα.

Υπέρ του πραξικοπήματος μέχρι τώρα έχουν ταχθεί:

1. Wagner (Ρωσία): μισθοφορικός στρατός που δραστηριοποιείται στην Ουκρανία και στην περιοχή.
2. Μάλι – Μπουρκίνα Φάσο: Γειτονικές χώρες με δικτατορικά καθεστώτα.

Ο Νίγηρας ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Γαλλία το ’60, όμως αυτή συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τους πόρους της χώρας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα κοιτάσματα ουρανίου, τα οποία εκμεταλλεύεται από το 1968 η εταιρεία Orano, που ανήκει κατά 45% στο γαλλικό κράτος.

Στον Νίγηρα παράγεται σήμερα περίπου το 30% του ουρανίου που καταναλώνει η Γαλλία για την παραγωγή ενέργειας.

Η Γαλλία παραδοσιακά τα πήγαινε καλά με όλες τις κυβερνήσεις του Νίγηρα, δικτατορικές ή μη.

Τώρα όμως με αυτό το πραξικόπημα μπαίνει στο παιχνίδι και η Ρωσία (τουλάχιστον ανεπίσημα).

26/7: Γίνεται το πραξικόπημα

30/7: Δίνεται τελεσίγραφο μία εβδομάδας από την ECOWAS για απελευθέρωση του Bazoum υπό την απειλή πολέμου

1/8: Δυτικές χώρες άρχισαν να φέρνουν πίσω τους πολίτες τους

3/8: Έκκληση για διεθνή βοήθεια από τον όμηρο Bazoum μέσω της Washington Post

6/8: Το τελεσίγραφο έληξε, χωρίς πόλεμο

10/8: Η χούντα ανακοίνωσε νέα κυβέρνηση

10/8: Η ECOWAS ενεργοποίησε την εφεδρική της στρατιωτική δύναμη

13/8: Η χούντα ανακοίνωσε πως θα καταδικάσει τον Bazoum για εσχάτη προδοσία

15/8: Η ECOWAS συνεχίζει τις διαβουλεύσεις, ενώ ο Νίγηρας προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο πολέμου με επιστράτευση

Η κατάσταση στον Νίγηρα ήταν ήδη δύσκολη, καθώς η χώρα ανήκει στις φτωχότερες του κόσμου, με τον μισό πληθυσμό να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το πραξικόπημα όμως έφερε νέους περιορισμούς όπως:

• Κλείσιμο συνόρων και κρατικών υπηρεσιών
• Απαγόρευση κυκλοφορίας 22:00-05:00
• Περιορισμένη η πρόσβαση σε ηλ. ρεύμα
• Αύξηση τιμών σε βασικά αγαθά
• Δυσκολότερη πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια
• Γενικότερο αίσθημα φόβου για πολλαπλασιασμό τρομοκρατικών επιθέσεων.

1. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις που μπορούν να δρουν με μεγαλύτερη ευκολία
2. Η Wagner που έχει κάνει ήδη συζητήσεις με τους πραξικοπηματίες για να αναλάβει την προστασία τους αλλά και την επιβολή της τάξης
3. Τα δικτατορικά καθεστώτα με την ολοκλήρωση της “ζώνης” του Sahel*

* Στην ευρύτερη περιοχή Sahel, τη λωρίδα που χωρίζει τη Βόρεια από την Υποσαχάρια Αφρική, έχει πλέον δημιουργηθεί μία ζώνη χωρών με δικτατορικά στρατιωτικά καθεστώτα: Γουινέα, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Τσαντ και Σουδάν