Οι χώρες που πλήττονται δυσανάλογα από την κλιματική αλλαγή μπορούν να μηνύσουν τις χώρες που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη στην πρόκλησή της, μετά από απόφαση-σταθμό τoυ Διεθνούς Δικαστηρίου του ΟΗΕ στη Χάγη.
Η απόφαση δεν είναι δεσμευτική αλλά μπορεί, σύμφωνα με νομικούς, να βοηθήσει μικρά κράτη εκτεθειμένα στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (π.χ.τα νησιωτικά κράτη) να διεκδικήσουν αποζημίωση από τις χώρες που είναι υπεύθυνες για τις περισσότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ιστορικά, για καταστροφές κτιρίων και υποδομών. Χαρακτηριστικά, τα νησιά Μάρσαλ έχουν δαπανήσει $9 δισ. για την προσαρμογή τους στην κλιματική αλλαγή.
Η ιστορική απόφαση ήρθε μετά την προσφυγή μιας ομάδας φοιτητών νομικής από νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού το 2019
Η χώρα υπεύθυνη για τις περισσότερες εκπομπές από το 1750 είναι οι ΗΠΑ, που είναι πίσω από το 24% των εκπομπών. Ακολουθούν: Κίνα με 15%, Ρωσία (και ως ΕΣΣΔ) με 6,7%, Γερμανία με 5,2% και Ην. Βασίλειο με 4,4%. Οι δικαστές όμως προειδοποιούν ότι θα είναι δύσκολο να αποδειχθεί ποια χώρα ευθύνεται για τι. Η ιστορική απόφαση ήρθε μετά την προσφυγή μιας ομάδας φοιτητών νομικής από νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού, όπως το Βανουάτου και η Τόνγκα, που πλήττονται από την κλιματική αλλαγή, το 2019.
Ένα κράτος μπορεί να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για αποζημιώσεις μόνο εναντίον χωρών που αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία του, όπως το Ην. Βασίλειο — όχι όμως οι ΗΠΑ ή η Κίνα. Ωστόσο, μια υπόθεση μπορεί να κατατεθεί και σε άλλα διεθνή ή εθνικά δικαστήρια (π.χ. ομοσπονδιακά δικαστήρια των ΗΠΑ), επικαλούμενη τη γνωμοδότηση του ICJ, χωρίς βέβαια να είναι απαραίτητο ότι θα ληφθεί υπόψιν η απόφαση.
Γιατί Υπάρχουμε
