(EUROKINISSI)

Mήπως από το σοκ να περάσουμε στην πράξη;

Προσθέστε Εδώ το Κείμενο Επικεφαλίδας σας
@fyinews team

30/01/2025

Αντιγραφή συνδέσμου
fyi:
  1. Πόσες λεπτομέρειες γύρω από την κακοποίηση ενός παιδιού να αντέξεις; Αντί να ψάχνουμε στις οθόνες μας πόσο καιρό κακοποιούσαν το αγοράκι οι δυο κατηγορούμενοι στην Κρήτη, θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε γραμμές βοήθειας, ώστε να ξέρουμε πώς να φανούμε χρήσιμοι/ες.
  2. “Όχι μωρέ, πού να μπλέξω!” λέει μια φωνή μέσα σου. Ποια θα ακούσεις: την κραυγή που ζητά βοήθεια ή τη δική σου;
  3. “Oι κοινωνικές υπηρεσίες ενός δήμου δεν είναι υπεύθυνες να εντοπίζουν το πρόβλημα;” Σε έναν ιδανικό κόσμο, ναι, ωστόσο, σε αυτόν που ζούμε, όσο περισσότερες και πιο επίμονες είναι οι καταγγελίες μας, τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητες να αρχίσει η διαδικασία από την αστυνομία και την εισαγγελία ανηλίκων.

της Έλενας Παπαδημητρίου

Πόσες λεπτομέρειες γύρω από την κακοποίηση ενός παιδιού να αντέξεις; Οι αχρείαστες περιγραφές που ακούω και διαβάζω για την υπόθεση του Ηρακλείου -μια μητέρα και ο σύντροφός της κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας και άσκηση σωματικής βίας σε βάρος του τρίχρονου παιδιού της, το οποίο νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση- πέρα από φρίκη, οργή και απελπισία, αναρωτιέμαι αν μπορούν να φανούν με κάποιο τρόπο χρήσιμες. Από μόνες τους, καθόλου, διότι ενισχύουν την παθητική στάση και την περιέργεια να αναζητήσουμε κι άλλα ανατριχιαστικά δεδομένα.

Disclaimer: Στο fyi.news δεν θα διαβάσετε περιγραφές διότι δεν προσθέτουν καμία χρήσιμη πληροφορία, επαναθυματοποιούν το παιδί και υπάρχει ο -ακατανόητος- κίνδυνος, σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, να δημιουργήσουν μοτίβα κακοποίησης με νέα θύματα.

Αν αντί να ψάχνουμε στις οθόνες μας πόσο καιρό κακοποιούσαν το αγοράκι οι δύο κατηγορούμενοι στην Κρήτη, αναζητούσαμε τις γραμμές βοήθειας ώστε να ξέρουμε πώς εμείς μπορεί να φανούμε χρήσιμοι/ες, αν παρατηρήσουμε κάτι που δεν πάει καλά στο περιβάλλον μας;

Χρειάζονται με το ρολόι μόλις 5 δευτερόλεπτα για να βρεις μια γραμμή βοήθειας, όταν υποψιάζεσαι ότι ένα παιδί (ή ένας ενήλικας) κακοποιείται. Οι γραμμές στις οποίες μπορεί κάποιος/α να κάνει αναφορά ή καταγγελία ανώνυμα είναι αρκετές στην Ελλάδα, ενώ η πρώτη σκέψη να πάρεις το 100, τη στιγμή που εξελίσσεται ένα βίαιο περιστατικό στο διπλανό διαμέρισμα, είναι η σωστή.

“Όχι μωρέ, πού να μπλέξω!” λέει μια φωνή μέσα σου. Ποια θα ακούσεις, την κραυγή πού ζητά τη βοήθεια σου ή τη δική σου; Στην τελική απόφαση δεν υπάρχει το άλλοθι “δεν ξέρω σε ποιον να το πω για να βοηθήσω”.

“Αν το πω, θα αλλάξει τίποτα;” Σίγουρα δεν θα αλλάξει αν δεν το πεις. Παρά τις καθυστερήσεις, την ελλιπή οργάνωση και την απουσία ενός ολοκληρωμένου συστήματος πρόνοιας, ή μάλλον εξαιτίας ακριβώς των παραπάνω συνθηκών εμείς έχουμε ευθύνη να μιλάμε.

“Αν το πω, θα αλλάξει τίποτα;” Σίγουρα δεν θα αλλάξει αν δεν το πεις.

“Μα δεν θα έπρεπε οι κοινωνικές υπηρεσίες ενός δήμου να εντοπίζουν το πρόβλημα;” Σε έναν ιδανικό κόσμο ναι, ωστόσο, σε αυτόν που ζούμε, όσο περισσότερες και πιο επίμονες είναι οι καταγγελίες μας, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να αρχίσει η διαδικασία από την αστυνομία και την εισαγγελία ανηλίκων. Πρακτικά, η πρόνοια δεν θα έρθει αν δες πας εσύ σε αυτήν.

“Αν το καταγγείλω, πιθανώς να απομακρύνουν το παιδί από την οικογένειά του και θα το φέρω βαριά στη συνείδησή μου”. Μάλιστα. Όπως για όλα τα παραπάνω έτσι και για αυτό ζήτησα τη γνώμη των ειδικών, δηλαδή κοινωνικών λειτουργών, υπεύθυνων οργανώσεων για την προστασία του παιδιού αλλά και ανθρώπων που από θεσμικές θέσεις ασχολούνται δεκαετίες με την πρόνοια. Όταν ένα παιδί, που, όπως όλα, αγαπά άνευ όρων τους γονείς του, αλλά πονάει, υποφέρει κοντά τους και δέχεται την τιμωρία τους με κραυγές, η ζωή του εξαρτάται από την κινητοποίηση των ξένων. Των εκπαιδευτικών, των παιδιάτρων, των γειτόνων, τη δική σου και τη δική μου που θα παρατηρήσουμε κάποια σημάδια, όπως μια πληγή στο σώμα ή συνεχείς και αδικαιολόγητες απουσίες από το σχολείο ή επαναλαμβανόμενα κλάματα πόνου και φωνές.

Οι αποφάσεις είναι δύσκολες και εμείς ως κοινωνία δεν είμαστε εκπαιδευμένοι/ες να διαχειριζόμαστε την ευθύνη που φέρουμε σε τόσο ακραία γεγονότα, όπως η κακοποίηση παιδιών. Αν το πάρεις απόφαση όμως, αν θέλεις να προστατεύσεις ένα παιδί, άρχισε καλώντας σε κάποια από τις παρακάτω γραμμές.

Πού μπορείς να καλέσεις

100 – Άμεση Δράση Ελληνικής Αστυνομίας

1056 – Γραμμή SOS που λειτουργεί από το Χαμόγελο του Παιδιού

197 – Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης

10454 – Γραμμή της Εταιρία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού ΕΛΙΖΑ

213 1306744 / 213 1306710 / 213 1306703 – Συνήγορος του Πολίτη – Συνήγορος του Παιδιού

Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου της περιοχής σας

 

 

AD(1024x768)
Μετάβαση στο περιεχόμενο