Για να διαβάζεις αυτό το άρθρο, σημαίνει ότι μάλλον ανήκεις στο 81% των Ελλήνων/ίδων που ενημερώνονται από τα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης, ενώ ταυτόχρονα παίζει να βρίσκεσαι μέσα στο 44% των πολιτών που αναζητά τις ειδήσεις στο Facebook ή, πιο πιθανό, να βρίσκεσαι στo 20% που κάνει το ίδιο στο Instagram ή εντός του 14% που ενημερώνεται μέσω TikTok, στη χώρα μας. Αυτά μας μαρτυρούν τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην ετήσια μελέτη του Ινστιτούτου Reuters, που έγινε σε 95.000 ανθρώπους, σε 47 χώρες και αποτελεί το “ευαγγέλιο” και μαζί τον μπούσουλα των δημοσιογράφων και των ερευνητών της μαζικής επικοινωνίας, παγκοσμίως.
Υπάρχουν επίσης πολλές πιθανότητες να νιώθεις κι εσύ μεγάλη δυσπιστία απέναντι στα μέσα ενημέρωσης, αν κρίνω από τον πάτο που έπιασε η Ελλάδα στη βαθμολογία που αφορά στην εμπιστοσύνη των πολιτών στα media της χώρας (η Ελλάδα συγκέντρωσε τη χαμηλότερη βαθμολογία μαζί με την Ουγγαρία). Κι αυτό, όπως λέει η ίδια έρευνα, συμβαίνει λόγω της πολιτικής πόλωσης και των ανησυχιών σου για αθέμιτη επιρροή από πολιτικούς και ισχυρούς επιχειρηματίες.
Στα μέσα δουλεύουν κατά κύριο λόγο δημοσιογράφοι, άρα τους παίρνει κι αυτούς η μπάλα. Λέτε να μην νιώθουμε το beef; Και το νιώθουμε και μας βαραίνει που καμιά φορά μας βλέπετε σαν άβουλους και εξαγορασμένους επαγγελματίες που απλώς μεταδίδουμε τις ειδήσεις που θέλουν οι εργοδότες μας, με τον τρόπο που εκείνοι υπαγορεύουν. To πιστεύετε δεν το πιστεύετε, οι αίθουσες σύνταξης δεν μοιάζουν πάντα με το Succession. Το μεγαλύτερο ποσοστό του συνόλου των δημοσιογράφων (που δεν είναι και πάντα οι πιο προβεβλημένοι) κάνει σωστά, υπεύθυνα και με καθαρή συνείδηση τη δουλειά του, χωρίς να νιώθει καμία ανάγκη να απολογηθεί για τις αντιδεοντολογικές καφρίλες και τις κιτρινίλες μιας μερίδας συναδέλφων. Εγώ το λέω για να γραφτεί στα πρακτικά.
Επί 8 ώρες, στο European Publishing Congress δεν άκουσα ούτε μία αναφορά για τα παραδοσιακά μέσα, ούτε για τους ιδιοκτήτες τους.
Όμως όλα αυτά δεν θα μου φαίνονταν τόσο ξεπερασμένα, αν δεν έγραφα αυτό το editorial, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος του European Publishing Congress, που είναι από τα σημαντικότερα συνέδρια για τον Τύπο και γίνεται κάθε χρόνο στη Βιέννη. Εδώ παρουσιάζονται όλες οι καινοτόμες υπηρεσίες για τη δημοσιογραφική δουλειά και όλες οι νέες τάσεις στον χώρο των μέσων ενημέρωσης. Fact checking μέσω τεχνητής νοημοσύνης, συνεχής κατάρτιση νεότερων και μεγαλύτερων σε ηλικία δημοσιογράφων, ακόμα μεγαλύτερη εμμονή στην έρευνα με παλιές και νέες μεθόδους και 100% βεβαιότητα για τα δεδομένα και τις ειδήσεις που μεταδίδονται. Οτιδήποτε λιγότερο από 100% δεν μας κάνει. Αυτή είναι η ατζέντα, αυτή είναι η συζητηση. The rest is history, κανονικά.
Το AI αντί να μας φάει τη δουλειά, θα μας την κάνει πιο αξιόπιστη, αρκεί να το καταλάβουν και να επενδύσουν σε αυτό οι ιδιοκτήτες των μέσων. Δεν είναι επιστημονική φαντασία, είναι αυτό που ήδη ζούμε και το οποίο δεν μας απειλεί. Οι άνθρωποι θα θέτουν και πάλι τους όρους της ανεξαρτησίας, της αξιολόγησης, της ισορροπίας, της σύνθεσης των πληροφοριών και της διαφάνειας, εκμεταλλευόμενοι την ευκολία και την ταχύτητα της τεχνητής νοημοσύνης. Όταν μιλάμε για ολογράμματα δημοσιογράφων/content creators (πάντα ήταν creators δημοσιογραφικού περιεχομένου άλλωστε) και ενημέρωση μέσα από το WhatsApp μας, συζητάμε για AI podcasting, η προηγούμενη συζήτηση μου φαίνεται βαρετή.
Γι’ αυτό σας λέω, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι η κριτική και η γκρίνια για τα ελληνικά media, είναι λίγο παλιά. Έχει τέτοια φόρα αυτό που έρχεται, που και τις δυναμικές θα ανατρέψει και θα πετάξει από το παιχνίδι όσους δεν προσαρμοστούν.
Γιατί Υπάρχουμε
