Είναι να απορείς: πώς γίνεται η Ελλάδα να καίγεται ολόκληρη κάθε καλοκαίρι, και το αμέσως επόμενο να προλαβαίνει να ξανακαίγεται. Δηλαδή τέτοια έφεση στην αυτανάφλεξη, ούτε φοίνικας. Πώς γίνεται; Δεν βγαίνουν τα μαθηματικά. Από κάποιο σημείο και μετά, πρέπει να ξανακαίγονται τα ήδη καμένα. Αυτό εξηγεί ίσως το γιατί ποτέ καμία κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για την πρόληψη των πυρκαγιών. Σου λέει: να σώσω τι; Τα αποκαΐδια; Ας ξανακαούν.
Οι φωτιές στην Ελλάδα είναι σαν τον θάνατο. Ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα σε βρει, απλώς δεν ξέρεις ακριβώς το πότε και το πού. Και πριν πείτε ότι έχουμε φωτιές μόνο το καλοκαίρι, να σας θυμίσω ότι φέτος καιγόμασταν και τον Φλεβάρη και τον Απρίλιο, και γενικά τείνει να γίνει ένα all year round event, και όχι μόνο asset της καλοκαιρινής περιόδου. No rest for the wicked and the burnt.
Και στην τελική, αφού είμαστε ανίκανοι να οργανώσουμε την πρόληψη των πυρκαγιών, γιατί δεν μαθαίνουμε να ζούμε μαζί τους; Εδώ μάθαμε να ξυπνάμε κάθε μέρα και να έχουμε τουλάχιστον 2-3 πολέμους να ασχοληθούμε. Σε δύο οικολογικές καταστροφές θα κολλήσουμε;
Επίσης, οι φωτιές για να σβήσουν θέλουν νερό. Και το νερό πλέον το λέμε “νεράκι” για κάποιον λόγο, οπότε μήπως να μην το σπαταλούσαμε για να σβήσουμε το αναπόφευκτο; Φωτιά είναι, θα σβήσει από μόνη της. Μην σκας. Εξάλλου, δεν γίνεται να μιλάμε για ελληνικό καλοκαίρι χωρίς φωτιές. Είναι πλέον μια αναπόφευκτη παράδοση αυτού του ευλογημένου τόπου. Όπως τα πανηγύρια στην Ικαρία, το καρπούζι με φέτα ή η γουρνοπούλα τον 15Αύγουστο.
Δεν γίνεται να μιλάμε για ελληνικό καλοκαίρι χωρίς φωτιές, είναι πλέον μια αναπόφευκτη παράδοση αυτού του ευλογημένου τόπου.
Κι άντε, πες έρχεται το καλοκαίρι και δεν παίρνουμε φωτιά, με τι θα ασχοληθούμε; Οι ειδήσεις Ιούλιο-Αύγουστο δεν είναι πολλές, οπότε κάπως γεμίζουν και οι μέρες με θέματα. Διαφορετικά, θα γράφαμε ειδήσεις τύπου “Χαμός σε βάφτιση στο Αγρίνιο, νονά ξεμάλλιασε παπά”. Κάπως κι εμείς πρέπει να κάνουμε τη δουλίτσα μας. Δεν εννοώ ότι τις φωτιές τις βάζουν δημοσιογράφοι για να βρουν θέματα. Προς Θεού. Τις φωτιές τις βάζει η κακιά στιγμή, η κλιματική αλλαγή και ο παρανοϊκός εμπρηστής από τις Σαββατογεννημένες. Τέλος.
Αντί να επενδύσουμε σε Canadair που σβήνουν τις φωτιές, γιατί δεν επενδύουμε σε drones με δυνατότητα 4K video και να τα στέλνουμε μέσα στα πύρινα μέτωπα να βγάζουν πλανάρες; Μάθαμε, μην δούμε φωτιά, να πάρουμε το 199, να στείλει μήνυμα το 112 και μετά να την πολεμήσουμε να σβήσει. Κάτσε, ρε φίλε, να τραβήξουμε κάνα δραματικό πλάνο από το μέτωπο ενώ το κοιτάμε αποκαρδιωμένοι — #greeksummer #sadmoment — έχουμε και 5 accounts να συντηρήσουμε στα social. Πού τρέχεις, λάγκαλα λούγκαλα, με το κουβαδάκι να τη σβήσεις;
Μεγάλη Instagram στιγμή και προσωπική αγαπημένη μου, οι χρωματικά δυστοπικοί ουρανοί από την πολλή κάπνα, ειδικά σε πορτοκαλί αποχρώσεις, γιατί η γάτα μου γράφει φανταστικά αν βγει στο παράθυρο και ατενίζει. Αν συμπέσει κιόλας με το magic hour και φωτιά, βγαίνουν απίστευτα post-apocalyptic story.
Θα μου πεις: “Πεθαίνει ο κόσμος, κι εσύ, γελοίε, κάνεις πλάκα.” Ναι, απ’ όλες τις περιοχές της Αθήνας, αυτή την κάνω με μεγάλη επιτυχία. Και όχι μόνο εγώ. Πολλών ανθρώπων η αντίδραση σε δύσκολες καταστάσεις είναι το χιούμορ, ώστε να μπορέσουν να τις διαχειριστούν χωρίς να τρελαθούν τελείως — τόσο ώστε να μην χρειάζεται να μπουν σε κάποιο ίδρυμα. Οπότε, θα μου επιτρέψετε να αστειευτώ όσο θέλω. Τι άλλο να κάνω, αφού πριν μπει καν Ιούλιος, είναι ήδη καμένο το 1/10 της Χίου, κι απ’ ό,τι έμαθα, κάηκε και το οικογενειακό χωράφι μας στον Βροντάδο; Μην φανταστείτε, κάτι πουρνάρια ήταν, οκ.
Ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του να αντέχει τη ζωή. Βρείτε κι εσείς τον δικό σας, γιατί στο κάτω-κάτω, τι φταίει και η ψυχική μας υγεία να είναι μονίμως στα τάρταρα;
Γιατί Υπάρχουμε
