Ομάδα επιστημόνων ερεύνησε το πώς μυρίζουν 9 μούμιες ηλικίας έως και 5.000 ετών που εκτίθενται ή διατηρούνται στο Μουσείο του Καΐρου. Για την έρευνα, που δημοσιεύθηκε χθες στο Journal of the American Chemical Society, δεν πήραν δείγμα από τις μούμιες για να μην παρέμβουν στους αρχαιολογικούς θησαυρούς, αλλά χρησιμοποίησαν τεχνικά εργαλεία για τη χημική ανάλυση των μορίων αέρα που “εκπέμπονται” από τις σαρκοφάγους και μύρισαν οι ίδιοι/ες τις μούμιες.
Από τη χημική ανάλυση δεν προέκυψαν βακτήρια ή άλλοι μικροοργανισμοί που θα ήταν ενδεικτικοί αποσύνθεσης των ταριχευμένων σωμάτων ή ύπαρξης μούχλας, δείχνοντας ότι οι συνθήκες φύλαξης και έκθεσης τους στο μουσείο είναι κατάλληλες.
Οι επιστήμονες προτείνουν την τεχνητή “αναπαραγωγή” της μυρωδιάς στο μουσείο του Καίρου όπου εκτίθενται οι μούμιες, για την καλύτερη εμπερία της επίσκεψης.
Οι ίδιοι επιστήμονες περιέγραψαν τη μυρωδιά τους ως “γλυκιά” και “πικάντικη”, θυμίζοντας “ξύλο” και “λουλούδια”, πιθανότατα από τις ρετσίνες πεύκου και κέδρου που χρησιμοποιούνταν για την ταρίχευση (μουμιοποίηση) από τους αρχαίους Αιγύπτιους. Παρόλα αυτά η μυρωδιά δεν είναι απαραίτητα η ίδια μετά από τόσα χρόνια, λένε οι επιστήμονες.
Η μυρωδιά είχε γενικά μεγάλη σημασία στη διαδικασία της μουμιοποίησης κατά την οποία χρησιμοποιούνταν έλαια, κεριά και βάλσαμα για τη διατήρηση του σώματος αλλά και του πνεύματος του νεκρού στη μετά θάνατον ζωή. Η μουμιοποίηση ήταν μια διαδικασία που αφορούσε σχεδόν αποκλειστικά τους Φαραώ και την αριστοκρατία, και συνολικά στην κοινωνία τους οι καλές μυρωδιές συνδέονταν με έννοιες όπως η “αγνότητα” και το “θεϊκό” ενώ οι κακές με έννοιες όπως η “φθορά”.
Γιατί Υπάρχουμε
